All of you, who
either know us in person or have regularly followed this blog during
its first year online, should be aware by now that "Round
Up The Usual Suspects" is nothing
but our amateur
endeavor to post about anything that
strikes us or stands out as
genuine and intriguing. Today`s post
proudly marks our first "journalistic approach" on a
subject that is definitely worth sharing on the net with you all. For
us, it all started when our friend Nick K. e-mailed us a
one-word-message, "Afghanistan",
with a link to a short film.
Ask yourselves what truly comes to mind when you
think of Afghanistan: Taliban, war, terrorism, violence, bomb
explosions and pictures of military interventionn.
As Wikipedia quotes about the
country`s recent history: "Three
decades of war made Afghanistan one of the world's most dangerous
countries, including the largest producer of refugees and asylum
seekers", enough
years to erase any images of beauty and dignity concerning this
country from global memory.
German
journalist, photographer and filmmaker Lukas
Augustin,
who had lived in Kabul from 2006 to 2008, volunteering for a
humanitarian aid organisation, returned to Afghanistan in 2011 with
his wife, photographer Salome
Augustin
and together they co-produced a short film entitled
"Afghanistan-TouchDown
In Flight".
This video, just
under six minutes in length, left us speechless and stunned by the
power and the beauty of the
intimate shots
of people and landscape, the images of an Afghanistan
so peaceful and
different from the one shown by the western media, as well as
mesmerised by the original soundtrack composed by Lisa-Maria Puy. We
were so emotionally charged
that we
felt compelled
to dig
a bit deeper and try to find the story of the people behind it.
Their rare talent
to see beneath the surface was obvious. Their intention was to
capture the beauty and the essence of real-life people in
Afghanistan, showing the world "...that
there is beauty and life in their country that is worth hoping for
and not to give up on the future...", as
they
stated in an interview for the online edition of The
AtlanticMagazine. In
the same interview they also explained that: "...Afghanistan
for most foreigners appears in disguise. Many westerners portray
Afghans either as noble savages or evil terrorists. Why is that? In
order to portray Afghanistan beyond the surface, or beyond the
limited view we have on this country and its people, you need to
build trust, and to get this trust you need to get on eye level with
the Afghans and show them respect and sometimes just a few gestures
of spending time for a few cups of tea. Learning the language during
the first two years I lived there was one of the best investments I
could make. It opened many homes for us and helped us to understand
the views of the people... Many Afghans are
disillusioned about
the foreign involvement, some are even afraid to meet foreigners
because they can make them become a target for the Taliban. So when
we met they were often suspicious at first, but after talking with
them in their language, they became much more open. Most of the
images, we shot as we came across them, because we want to show
pictures out of daily life as it is. We didn't want to use a
narrator, instead we sometimes ask the people to look into the
camera. We wanted the viewer to feel approached by the direct look
but to leave it open to everybody to react on that in his own
way...".
This great short
film was initially featured in the iPad edition of the
Süddeutsche-Zeitung
Magazin
and the online edition of The
Atlantic Magazine
and TheWashington
Post.
It has grown into an enormous internet success, receiving many awards
and worldwide media recognition and just recently Salome & Lukas
Augustin were nominated for the CNN
Journalist Award.
The Germany-based filmmaker couple has also founded "Augustin
Pictures"
production company and has covered stories in Somalia and Congo.
Their latest project is "The Hard Places", a documentary
about the extraordinary journey of Dr. Tom Little, who was
posthumously awarded the Presidential Medal of Freedom by U.S.A.
President Obama, the highest honor
bestowed upon any
U.S. citizen. in recognition of his life’s work and sacrifice in
Afghanistan.
We found all
these so
intriguing that we
decided to get in touch with Lucas
& Salome Augustin,
so we emailed them and to our surprise they
contacted us from Kabul, Afghanistan,
where they are currently shooting their latest documentary and
they
honoured us with their answers to a couple of our questions,
exclusively
for "Round
Up The Usual Suspects":
Question:
We understand that there was
enormous feedback and mostly positive reactions. After all this time,
do you think that the part of the viewers that were negative about
your work are finally convinced that behind this piece of art there
was nothing hidden but the best of intentions?
Answer:
I think we got very few negative reactions on this piece. Some people
for example didn't like the
dolly shots but we used it in
a way of having this feeling of a flight through Afghanistan. Other
people were upset about the verse
from Ecclesiastes that we
started the film with saying that we shouldn't use a verse from the
Bible in a Muslim context. We believe in the common humanity and that
all people are created equal and I think we didn't try to divide the
world in good and evil but we wanted to show the human side of
Afghanistan that is often neglected in the Western media.
Question (for Salome):
When you finally visited Afghanistan in person, what you saw there,
was it different to what Lukas had told you about this country and
its people or had he succeeded in being precise in his narrations?
Answer:
I actually arrived a week earlier before Lukas came. I stayed in a
very Afghan area and I visited a lot of local families that a friend
of Lukas got me in touch with. I think hearing and reading about a
place is always different from actually experiencing and seeing it
for yourself and going there made my picture of Afghanistan much more
complete.
Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
Δείτε το καταπληκτικό βίντεο "Afghanistan - Touch Down In Flight" παραπάνω.
Όλοι εσείς,
που είτε μας γνωρίζετε προσωπικά είτε
έχετε παρακολουθήσει τακτικά αυτό το
blog
κατά τη
διάρκεια του πρώτου έτους της διαδικτυακής
του ζωής, θα πρέπει να έχετε αντιληφθεί
μέχρι τώρα ότι το “
Round
Up The Usual Suspects" δεν
είναι τίποτα άλλο, παρά η ερασιτεχνική
απόπειρά
μας
να γράψουμε για οτιδήποτε μας εντυπωσιάζει
ή ξεχωρίζει ως πρωτότυπο και ενδιαφέρον.
Η σημερινή
μας ανάρτηση με υπερηφάνεια σηματοδοτεί
την πρώτη μας “δημοσιογραφική προσέγγιση”
σε ένα θέμα που σίγουρα αξίζει να
μοιραστούμε στο δίκτυο με όλους σας.
Για εμάς, όλα ξεκίνησαν όταν ο φίλος μας
Nίκος Κ. μας έστειλε με email
ένα
μονολεκτικό μήνυμα, τη λέξη "Αφγανιστάν",
με ένα σύνδεσμο για μια ταινία μικρού
μήκους.
Αναρωτηθείτε
τι πραγματικά σας έρχεται στο μυαλό
όταν σκέφτεστε το Αφγανιστάν: Ταλιμπάν,
πόλεμος, τρομοκρατία, βία, εκρήξεις
βομβών και εικόνες στρατιωτικής
επέμβασης. Όπως αναφέρεται στην Wikipedia
για την πρόσφατη ιστορία της χώρας:
"Τρεις δεκαετίες
πολέμου έκαναν το Αφγανιστάν μια από
τις πιο επικίνδυνες χώρες του κόσμου
και την μεγαλύτερη παραγωγό προσφύγων
και αιτούντων άσυλο",
χρόνος αρκετός δηλαδή, ώστε να σβήσουν
οι σχετικές με αυτή τη χώρα εικόνες
ομορφιάς και αξιοπρέπειας από την
παγκόσμια μνήμη.
Ο Γερμανός
δημοσιογράφος, φωτογράφος και σκηνοθέτης
Lukas
Augustin,
που είχε ζήσει στην Καμπούλ από το 2006
έως το 2008 προσφέροντας υπηρεσίες ως
εθελοντής σε μια ανθρωπιστική οργάνωση,
επέστρεψε στο Αφγανιστάν το 2011 με τη
σύζυγό του, φωτογράφο Salome
Augustin
και γύρισαν μαζί μια ταινία μικρού
μήκους με τίτλο "Afghanistan-TouchDown
In Flight".
Αυτό το βίντεο, συνολικής διάρκειας
μόλις κάτω από έξι λεπτά, μας άφησε
άφωνους και έκπληκτους από τη δύναμη
και την ομορφιά των
κοντινών
πλάνων
των ανθρώπων και του τοπίου, των εικόνων
ενός Αφγανιστάν
τόσο
γαλήνιου και
διαφορετικού από αυτό που προβάλλεται
από το δυτικά μέσα, καθώς επίσης και
μαγεμένους από
το πρωτότυπο soundtrack που συνέθεσε η
Lisa-Μαρία Puy.
Νιώσαμε τόσο συναισθηματικά φορτισμένοι
που αποφασίσαμε
να σκάψουμε λίγο βαθύτερα και να
προσπαθήσουμε να βρούμε την ιστορία
των ανθρώπων πίσω από αυτή την ταινία.
Το σπάνιο
ταλέντο τους να βλέπουν κάτω από την
επιφάνεια ήταν προφανές. Η πρόθεσή τους
ήταν να συλλάβουν την ομορφιά και την
ουσία της πραγματικής ζωής των ανθρώπων
του Αφγανιστάν, δείχνοντας στον κόσμο
"...ότι υπάρχει
ομορφιά και ζωή στη χώρα τους, τέτοια
που αξίζει να ελπίζουν και να μην
εγκαταλείψουν για το μέλλον..." ,
όπως δήλωσαν
σε συνέντευξή τους στην διαδικτυακή
έκδοση του περιοδικούThe Atlantic. Στην
ίδια συνέντευξη εξήγησαν επίσης ότι:
"...το Αφγανιστάν
στους περισσότερους ξένους εμφανίζεται
μεταμορφωμένο. Πολλοί δυτικοί απεικονίζουν
τους Αφγανούς είτε ως ευγενείς αγρίους
ή ως κακούς τρομοκράτες. Γιατί συμβαίνει
αυτό; Για να απεικονιστεί το Αφγανιστάν
πέρα από την επιφάνεια ή πέρα από την
περιορισμένη άποψη που έχουμε για τη
χώρα αυτή και το λαό της, θα πρέπει να
οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη και για να
λάβουμε αυτή την εμπιστοσύνη πρέπει να σταθούμε στο ίδιο ύψος με τους Αφγανούς
και να τους δείξουμε σεβασμό και μερικές
φορές αρκούν λίγες χειρονομίες ή να
ξοδέψεις λίγο χρόνο για μερικά φλιτζάνια
τσαγιού. Η εκμάθηση της γλώσσας κατά τη
διάρκεια των δύο πρώτων ετών που έζησα
εκεί ήταν μια από τις καλύτερες επενδύσεις
που θα μπορούσα να κάνω. Άνοιξε πολλά
σπίτια για εμάς και μας βοήθησε να
κατανοήσουμε τις απόψεις των ανθρώπων
... Πολλοί Αφγανοί είναι
απογοητευμένοι για
την ξένη ανάμειξη, κάποιοι φοβούνται
ακόμη και να συναντήσουν τους ξένους,
επειδή μπορεί να γίνουν στόχοι για τους
Ταλιμπάν.
Έτσι, όταν πρωτοσυναντηθήκαμε
ήταν συνήθως καχύποπτοι, αλλά στη συνέχεια,
μιλώντας μαζί τους στη γλώσσα τους,
ανοίχθηκαν περισσότερο. Τα περισσότερα
πλάνα τα τραβήξαμε τη στιγμή που τα
αντικρίζαμε, επειδή θέλουμε να δείξουμε
εικόνες από την καθημερινή ζωή όπως
είναι στην πραγματικότητα. Δεν θέλαμε
να χρησιμοποιήσουμε αφηγητή, αντί
γι`αυτό ζητήσαμε μερικές φορές από τους
ανθρώπους να κοιτάξουν απευθείας στην
κάμερα. Θέλαμε ο θεατής να νιώσει ότι
προσεγγίζεται με αμεσότητα, αλλά
ταυτόχρονα ελεύθερα ο καθένας να
αντιδράσει σε αυτό, με τον δικό του τρόπο
.."
Αυτή η
σπουδαία ταινία μικρού μήκους αρχικά
εμφανίστηκε στην έκδοση για iPad της
Süddeutsche
Zeitung-Magazin
και στη διαδικτυακή έκδοση του The
Atlantic Magazine και
της TheWashington
Post.
Έχει εξελιχθεί σε μια τεράστια επιτυχία
στο ίντερνετ, λαμβάνοντας πολλά βραβεία
και παγκόσμια αναγνώριση από τα μέσα
ενημέρωσης, ενώ μόλις πρόσφατα οι Salome
& Lukas Augustin έλαβαν
υποψηφιότητα για το βραβείο
δημοσιογραφίας του CNN.
Το ζευγάρι σκηνοθετών έχοντας ως βάση
την Γερμανία ίδρυσε επίσης την δική του
εταιρεία παραγωγής, την "Augustin
Pictures" και
έχει καλύψει ιστορίες στη Σομαλία και
το Κονγκό. Το τελευταίο τους εγχείρημα
είναι το "The
Hard Places",
ένα ντοκιμαντέρ για το ασυνήθιστο ταξίδι
του γιατρού Tom Little, στον οποίο απονεμήθηκε
μετά θάνατον από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ
Ομπάμα το Προεδρικό Μετάλλιο της
Ελευθερίας, η υψηλότερη τιμή που μπορεί
να αποδοθεί σε
πολίτη των ΗΠΑ, σε αναγνώριση του έργου
και της θυσίας της ζωής του στο Αφγανιστάν.
Βρήκαμε
όλα αυτά τόσο
ενδιαφέροντα που
αποφασίσαμε να έρθουμε σε επαφή με τους
Lucas
και Salome Augustin,
στέλνοντας τους ένα σχετικό email
και
μας
εξέπληξαν επικοινωνώντας μαζί μας
απευθείας από την Καμπούλ στο Αφγανιστάν,
όπου αυτή την περίοδο κάνουν γυρίσματα
για το τελευταίο τους ντοκιμαντέρ, ενώ
μας
έκαναν την τιμή να απαντήσουν σε μερικές
ερωτήσεις, αποκλειστικά
για μας
στο "Round
Up The Usual Suspects":
Ερώτηση:
Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει τεράστια
ανταπόκριση και ως επί το πλείστον
θετικές αντιδράσεις. Μετά από όλο αυτό
το διάστημα, πιστεύετε ότι το μέρος των
θεατών που στάθηκαν αρνητικά στο έργο
σας πείστηκαν τελικά ότι πίσω από αυτό
την καλλιτεχνική δημιουργία δεν κρυβόταν
τίποτε άλλο παρά οι καλύτερες των
προθέσεων;
Απάντηση: Νομίζω
ότι είχαμε πολύ λίγες αρνητικές
αντιδράσεις σε αυτό το κομμάτι. Σε
μερικούς, για παράδειγμα δεν άρεσαν τα
dolly shots (σ.σ. dolly shots
είναι
ο τεχνικός όρος για πλάνα που γυρίστηκαν
με κάμερα προσαρμοσμένη πάνω σε κάποιου
είδους τροχήλατη κατασκευή, πχ καροτσάκι
ή αμαξίδιο, ώστε να καταγράφει ενώ
κινείται πάνω σε ράγες) αλλά
εμείς τα χρησιμοποιήσαμε με έναν τρόπο
που να δίνει την αίσθηση μιας πτήσης
μέσα από το Αφγανιστάν. Άλλοι άνθρωποι
αναστατώθηκαν για το εδάφιο από τον
Εκκλησιαστή με το οποίο ξεκινήσαμε την
ταινία λέγοντας ότι δεν έπρεπε να
χρησιμοποιήσουμε ένα
εδάφιο
από την Αγία
Γραφή για μουσουλμανικό περιεχόμενο.
Πιστεύουμε στην κοινή ανθρωπότητα και
ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται
ίσοι και νομίζω ότι δεν προσπαθήσαμε
να χωρίσουμε τον κόσμο σε καλό και κακό,
αλλά θέλαμε να δείξουμε την ανθρώπινη
πλευρά του Αφγανιστάν, που συχνά
παραμελείται στα Δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Ερώτηση (για τη Salome):
όταν επισκέφτηκες τελικά το Αφγανιστάν
και εσύ η ίδια, αυτό που είδες εκεί ήταν
διαφορετικό από αυτό που ο Lukas σου είχε
αναφέρει για αυτή τη χώρα και τους
ανθρώπους της ή είχε καταφέρει να είναι
ακριβής στις αφηγήσεις του;
Απάντηση:
Στην πραγματικότητα κατέφθασα μια
εβδομάδα νωρίτερα από τον Lukas. Έμεινα
σε μια χαρακτηριστική Αφγανική περιοχή
και επισκέφθηκα πολλές ντόπιες οικογένειες
με τις οποίες ένας φίλος του Lukas με έφερε
σε επαφή. Νομίζω το να ακούς και να
διαβάζεις για έναν τόπο είναι πάντα
διαφορετικό από το να βιώνεις την
πραγματικότητα και από το να τον βλέπεις
ο ίδιος και η επίσκεψή μου εκεί έκανε
την εικόνα που είχα για το Αφγανιστάν
πολύ πιο ολοκληρωμένη.
(photos taken via www.lukasaugustin.de)
